Duurt lang

Hè, hè, eindelijk is het november! Over 1 maand krijgen we de sleutel van ons nieuwe huis.
Eindelijk! Sinds juni kan de tijd ons niet snel genoeg gaan. En staan we te popelen om de spullen in te pakken en naar het platteland te vertrekken.
Maar ja, vijf maanden tussen de dozen zitten is natuurlijk niet echt een optie. Gewoon geduld hebben dus… Dus stopten we de eerste
maanden onze kop een beetje in het zand. Verhuizen? Huh? Oh, jaaa, dat duurt nog zoooooo lang. Dat komt straks wel.

En zie daar, de tijd verstrijkt helemaal vanzelf. Nu wordt het dan eindelijk tijd om ons eens serieus met de verhuizing bezig te gaan houden. De eerste dozen zijn ingepakt en staan, ja echt, op zolder. Nou ja, bijna op zolder dan. Niet de meest handige plek. Vooral ook niet handig om spullen eerst naar boven te slepen die over een maand weer naar beneden moeten, maar goed. Zo blijft het beneden nog een beetje gezellig. Het houdt ons in beweging zullen we maar zeggen.
De aannemer en stukadoor zijn geregeld, de kozijnen uitgezocht en mooie plaatjes ‘pinnen’ is nog steeds een dagelijkse bezigheid. Dat verbouwen doen we, waar mogelijk het liefst ook een beetje duurzaam. Op onze zoektocht naar informatie over duurzaam verbouwen kwamen we een erg leuke BBC-serie tegen, It’s not easy being Green . Een ouwetje, echter mag dat de pret niet drukken want alle seizoenen zijn op you tube nog te zien. Kijk, zo komen we de tijd wel door!

Nou vooruit, nog een voordeel van het vijf maanden wachten is toch wel dat we genoeg tijd hebben om lekker van de herfst te genieten. Want wat is het mooi buiten!! Een paar weken geleden namen we Olivier en loopfiets – want wat is er nou leuker dan crossen door de bossen? – mee om de omgeving te verkennen. Bij elke heuvel werd er geroepen hoe jammer het wel niet was dat Merlijn dit niet kon zien. Hoog tijd om nog een keer een rondje Zeegser Duinen te doen. Wederom met fietsjes uiteraard. Die heuvels moesten door grote broer worden uitgeprobeerd. Terwijl de jongens in elke boom klommen die we tegen kwamen en de afstand die we liepen ongeveer twee keer aflegden – Mama, mogen we nog een keer van die hoge heuvel?! – genoten wij dubbel. Van de herfst en van de keuze om naar een plek vlakbij de natuur te verhuizen.