Wie heeft er bedacht dat er maar 24 uren in een etmaal zitten? En dat we dan ook nog een groot deel daarvan slapend moeten doorbrengen. Mijn to do lijst is steevast te lang voor 1 dag. De doperwten zijn klaar, de peultjes moeten nog een rekje om tegenaan te klimmen, een nieuw rijtje sla moet gezaaid. Gelukkig is het juni en lengen de dagen nog steeds.
In de tuin gaat alles in een razend tempo. Lekkere temperaturen, genoeg regen, alles schiet de grond uit! De tomaten zijn verhuisd naar het kleine kasje in de moestuin. Dit jaar hebben we een cherrytomaat van de AH moestuintjes en een tomaat (Zuckertraube-type Solanum lycopersicum L) van de Bolster. Als het goed is zijn de Zuckertraube lekker zoet en zijn ze net iets groter dan de cherrytomaten. Een kasje vol met lekkere tomaatjes voor in de salade deze zomer. De rest van de tomatenplanten heb ik weggegeven. Ik had dit jaar geen zin om te prutsen met tomaten in de buitenlucht. Het kan heel goed hoor, als het een goede warme droge zomer is dan hè, want regen op de blaadjes vinden ze niet fijn.
Verstopte groenten
Ondertussen dromen we vast van een grote kas in het hoekje van de moestuin. Voor onze komkommermonsters en nog meer tomaten voor de ‘Tomatensoep-zondag’ die we de laatste tijd regelmatig hebben. Ein-de-lijk eet in ieder geval een van onze kleuters soep! Heel fijn! Weer een gerecht om groenten in te verstoppen, daar kan je er niet genoeg van hebben. Zo lusten beide heren – ja zo gaat dat he, wat grote broer niet blieft, hoeft kleine broer ook niet- bijvoorbeeld geen ui, tomaten, gekookte wortel en paprika, maar likken ze hun vingers af bij de homemade pastasaus van mama. En wat zou daar nou in zitten? Ik bedoel maar. Verstoppen dus, die groenten.
De meest gevreesde onkruiden
Zo’n maand of twee wonen ze nu bij ons, drie dikke theemutsen, of eigenlijk Wyandottes. Inmiddels zijn we goed aan elkaar gewend en zorgen de dames elke dag voor verse eitjes. Dat het zo leuk zou zijn hadden we van te voren niet gedacht. De dames hebben een flinke ren voor zichzelf en hebben het gras, zevenblad en muntplanten die er stonden inmiddels al op.’s Avonds mogen ze regelmatig rondscharrelen in de tuin en helpen daar mee met onkruid verwijderen. Ideaal! Want dat de natuur een paar jaar flink haar gang heeft mogen gaan in de tuin is nu goed te merken. Zevenblad, haagwinde… de meest gevreesde soorten onkruiden groeien hier in overvloed. Waar ik eerst flink met de schoffel in de weer ging weet ik nu dat je de dat juist niet moet doen bij wortelonkruiden. Elk stukje wortel dat je doorklieft wordt namelijk weer een nieuw plantje. Wat wel goed helpt is de planten uitputten. Net voordat het zevenblad gaat bloeien is een goed moment om het blad af te knippen, vlak boven de grond. Doordat de bloemen geen zaad gaan vormen, zaaien ze zich niet uit. Een andere manier om het Zevenblad de baas te worden is om iets te planten dat sterker is dan het onkruid zelf. Vrouwenmantel en Maagdenpalm schijnen aardig opgewassen te zijn tegen Zevenblad. De Haagwinde is ook een wortelonkruid, dus ook daarvoor geldt niet schoffelen, maar wegknippen. De aanhouder wint, toch?
Sla en broccoli voor de bijen
Eikenblad sla, veldsla, het loof van de sjalotten en wat kleine blaadjes van de bieten. Het verdwijnt allemaal in de salade. De eerste rijen rucola zijn alweer op, ik had veel te veel dat tegelijk klaar was dus we zaaien nu gespreid. Elke twee weken een rijtje van het een of het ander. En dat verdwijnt dan in de lunch, vaak samen met een eitje van een van de kippies. Jammer genoeg hebben we in plaats van kleine broccoli’s in wording een moestuinbed vol met doorgeschoten broccoliplanten. Bijna allemaal staan ze al in bloei. Voorlopig mogen ze nog even blijven bloeien voor de bijen en daarna gaan ze naar de kippen, die zijn gek op het blad. Zij blij, wij blij zullen we maar zeggen.
De eerste aardbeien zijn klaar! Na het wassen worden ze zo snel mogelijk door grijpgrage vingertjes van het aanrecht gegrist… De rest mag nog even doorgroeien.
Het vliesdoek dat we aan het begin van de lente nog over de kleine plantjes hadden liggen, hebben we over de aardbeien gelegd. Een net spannen had ook gekund, alleen kunnen de vogels daar in verstrikt raken. Zo blijven de aardbeien voor ons en de vogels onbeschadigd.
Geef een antwoord