Schoolkamp

Het is al licht als ik wakker schrik van het geluid van m’n wekker. Slaperig kijk ik naar mijn nachtkastje waar langzaam de cijfers zichtbaar worden. Er staat 05:00 uur, even denk ik dat ik mijn wekker heb ingesteld op het verkeerde tijdstip, tot ik besef dat het vandaag de dag is. Schoolkamp! Vijf dagen Vlieland en ik mag mee. In de woonkamer staan twaalf kratten vol met boodschappen, twee tenten en twee backpacks. Ik vul de fluitketel met water en hoor Olivier de trap af stommelen, met kleine oogjes kijkt hij me aan en schuift aan tafel.

Telefoons niet toegestaan

De boot vertrekt vroeg, om 09:00 uur al. Van Groningen naar Harlingen is het ruim een uur rijden, een uur voor vertrek moet alle bagage aan boord zijn. Met 25 kinderen en 5 volwassen die een week gaan kamperen is dat een flinke vracht. Om 06:45 uur rijden we toeterend en zwaaiden de straat uit. Vier jongens kletsen honderduit over hoe ze elke nacht tot minstens 02:00 uur wakker gaan blijven en hoe ze hun broers en zussen op het hart hebben gedrukt hun streaks in Snapchat bij te houden. Op kamp zijn telefoons niet toegestaan. De stomste regel ooit, vinden ze. Een glimlach vormt zich op mijn lippen en stiekem gluur ik even in de achteruitkijkspiegel naar mijn jongste zoon.

Even is het weer 1 juni 2015, de eerste schooldag van Olivier. Daar zit hij op z’n stoeltje, veilig naast z’n grote broer, in de kring van de kleuterklas. Acht jaren aan herinneringen buitelen door mijn hoofd tot een luid getoeter me weer terughaalt naar vandaag. We worden ingehaald door een andere rij-ouder die ook z’n auto vol met bijna brugklassers heeft. We zijn er. De bagagewagen staat al klaar en als ervaren schoolkamp gangers worden de tassen vakkundig in de wagen geplaatst. Wanneer de laatste ouders zijn uitgezwaaid lopen we de boot op, voordat we het weten horen we de scheepshoorn en varen we de haven van Harlingen uit. Op naar Vlieland!

Het spel van de Vuurtorenwachter

Het programma voor de vijf dagen is bedacht door de kinderen zelf. Sterren kijken in je slaapzak, een dropping, een spooktocht, Weerwolven van Wakkerdam, met een gids het Wad op, een workshop Powerkiten, het spel van de Vuurtorenwachter in de duinen en uiteraard de Bonte avond als spetterende afsluiting. In tweetallen zijn alle activiteiten tot in de puntjes voorbereid en georganiseerd. Bijzonder mooi om te zien hoe Olivier en z’n klasgenoten zijn veranderd en gegroeid de afgelopen 8 jaar. 

Speluitleg:

Het is donker. 1 of 2 kinderen staan op een plek opgesteld in de duinen, (op een open vlakte in het bos of een veldje kan ook). De vuurtorenwachter houdt zijn ogen gesloten tot de andere kinderen zich hebben verstopt. Dan klikt de vuurtorenwachter de zaklamp aan en schijnt van links naar rechts over het veld.
Zorg dat je niet gevangen wordt door het licht en probeer de vuurtorenwachter te tikken. Wie het lukt om de vuurtorenwachter aan te tikken heeft gewonnen.  

Vijf dagen op schoolkamp

Uitgeput ploffen we op het dek. De juffen hebben voor de actievelingen nog een ‘Wat is er allemaal te vinden op de boot – bingo’ in petto. Een handjevol zesde klassers komen de bingoblaadjes halen en gaan fanatiek aan de slag. Een paar kinderen hangen over de reling en zwaaien nog een laatste keer naar Vlieland. De meesten zoeken een chill plekje en bespreken de laatste schoolkamp avonturen. Wat een week, wat een klas!  Op de terugreis in de auto wordt het steeds stiller. Vier jongens met bruin geworden koppies staren wat naar buiten. Ik vraag of ze hun telefoon hebben gemist. ‘Nee, eigenlijk helemaal niet,’ klinkt het in koor.