handgemaakt

  • handgemaakt

    De trui die maar niet af wilde

    In de zomer begon ik met deze trui. De kleur is uitgekozen door kleuterman himself, het moest een bruine trui worden. Ik probeerde nog: ‘wil je niet liever een blauwe, schat?’ ‘Een grijze misschien?’ ‘Neeheeee, ik wil een bruineeee.’ Heerlijk toch, kinderen die weten wat ze willen. Uiteindelijk was dat de stok achter de deur. Als ik ‘m nu niet af zou breien zou de trui te klein zijn. En dat kan natuurlijk niet. Wat je beloofd, moet je doen. Tempo dus. Het ging best voorspoedig totdat ik bij de boord aankwam. De wel bekende laatste loodjes. Het lukte maar niet om de steken op te nemen. Gelukkig stond er…

  • handgemaakt,  huis

    Twee blije kinders en een trotse vrouw

    Vorig jaar begonnen we het experiment om de jongens bij elkaar op de kamer te laten slapen. Grote peuter in z’n peuterbed, kleine peuter in z’n ledikant. Inmiddels is grote peuter bijna kleuter en is kleine peuter uit z’n ledikant gegroeid. Tijd voor een nieuw bed voor de heren. En wat is er nou leuker dan samen in een stapelbed slapen? Een stapelbed dat door papa gemaakt is! Met een woonblad in de hand is Wout aan het tekenen gegaan en ontwierp een bed voor de heren. Bijna-kleuter mag bovenin de eenpersoons, op-en-top-peuter mag onderin het peuterbed. Dat peuterbed, was nog wel even een dingetje. Op termijn moet het namelijk…

  • handgemaakt,  lezen

    Klussen met Kasper en papa

    Ken je de boeken  van de Zweedse schrijver Lars Klinting? Die zijn zo leuk! Er is een hele serie over de bever Kasper. Kasper laat stap voor stap zien hoe je een gereedschapskist maakt. Compleet met werktekening. En wat is er nou leuker dan na het lezen samen met papa aan het werk te gaan? Een beetje samen en toch vooral zelf. De gereedschapskist is nog niet af. Bijna elke dag wordt er even aan gewerkt. Dus dat komt vast goed deze vakantie.

  • handgemaakt

    Bijna bij de stal

    Langzaam maar zeker komen Jofus (aldus ons kleinste mannetje) & Maria steeds dichter bij de stal. De vierde kaars is aangestoken en bijna alle vakjes op de adventskalender zijn geopend. Begon het openen van de vakjes met strijd tussen de gebroeders peuter, inmiddels zijn de taken goed verdeeld. De een zoekt het vakje dat geopend mag worden en de ander maakt het vakje open. Zodra ze ’s ochtends wakker worden weten ze feilloos wie welke taak gaat uitvoeren. De strijdbijl tussen de heren is echter nog niet geheel begraven. Zo begint onze ochtend tegenwoordig met een ge-welles-nietes van jewelste met een volstrekt willekeurig onderwerp. Eerst moet er even flink gegild…

  • handgemaakt

    De zeemansmuts

    Voor m’n kleinste mannetje zette ik de steken op voor de sailor’s rib beanie. Ik had nog wat over van het fijne wolletje van deze trui. Dat breien verslavend is dat wist ik inmiddels. Mutsen breien is dat helemaal, heerlijk van die projectjes die snel af zijn.En nu deze af is heb ik geen excuus meer om de trui van grote broer langer te laten liggen. Daarvan hoef ik alleen de halsboord nog maar te breien, toch ligt ie al een paar weken in de mand te wachten. No more excuses… Of zal ik toch eerst nog een zeemansmuts voor grote broer maken… Het patroon voor de boord: Brei 2…

  • handgemaakt

    Van pepernoten, konijnen en de geclaimde muts

    Nu zou je misschien verwachten dat wonende in het Groningsche, we naar de landelijke intocht zouden gaan. Niets is minder waar. We bleven lekker thuis. En kregen visite van opa & oma, die gelijk aan konden schuiven om mee te helpen met pepernoten bakken. Dit is inmiddels een jaarlijkse traditie bij ons. Deze keer maakte we ze volgens dit recept, zonder tarwe en geraffineerde suiker. Ik breidde een muts, m’n eerste! Die overigens meteen geclaimd werd door oma… En ik legde de laatste hand aan 2 konijnen. Op de peuterschool van de jongens komt Sinterklaas ook langs. Niet in de klas hoor. De goedheilgiman met z’n pieten geven de zak…

  • handgemaakt

    Terwijl papa klust

    Het begon met een nog leeg stukje muur in de woonkamer. Op onze trouwdag kreeg ik een foto van onze jongens, afgedrukt op canvas. Een foto, weliswaar genomen door mij, door Wout uitgekozen en bewerkt. Wetende dat ik thuis nogal van de foto’s ben en lichtelijk perfectionistisch van aard, nam hij daarmee wel een risico natuurlijk. Normaal gesproken geven we elkaar geen cadeautjes op onze trouwdag. Dus ik keek wel een beetje vreemd op toen er in de woonkamer een kleed aan de muur hing en ik de eer kreeg om het kunstwerk te onthullen. Wow! Wat een gaaf cadeau! Toch was dit het nog niet helemaal, de lege plek…