Amsterdam City trip
Een Amsterdam City Trip! Een weekje met mijn mannen er op uit, op ontdekkingstocht in onze hoofdstad. Er staan een aantal dingen op onze bucketlist: het Rijksmuseum, het van Gogh museum, shoppen in de binnenstad en met twee stuntsteppers kan een bezoekje aan het grootste skatepark van Nederland natuurlijk niet ontbreken. We logeren op een toplocatie, een woonboot in de Amstel. Merlijn en Olivier kijken hun ogen uit. Terwijl de steiger wiebelt onder hun voeten, stellen ze de ene vraag na de andere:’ Kan de boot nog varen? Mogen we echt vanaf de boot in de Amstel springen? Waarom spreken hier zoveel mensen een andere taal? ‘
Skatepark Zeeburgereiland
‘Mam, wil je me filmen in de diepe bowl?’ Voordat ik besef hoe diep, de diepste bowl van skatepark Zeeburg is, hoor ik mezelf ‘Ja’ zeggen. Mijn jongste, de voorzichtige, stamelt nog iets in de trant van of ik wel zeker weet dat ik er ook weer uit kom. Echter voordat zijn woorden tot me doordringen sta ik al in het midden van de diepte. Omringd door beton torent drie en een halve meter hoogte boven me uit. De wat nou als gedachte, druk ik vakkundig weg. Ik sta hier nu eenmaal, dus kan ik net zo goed filmen. Mijn oudste zoeft rondjes om me heen alsof het niets is, terwijl ik doe wat er van me wordt gevraagd. Filmen. Ondertussen begint er een soort haastgevoel te kriebelen in m’n buik. Straks krijgt Olivier gelijk en moet ik een van de vaders die met hun kindjes aan het schommelen zijn in de speeltuin naast de skatebaan vragen of ze me uit de skatebowl willen hijsen. Ik besluit het eerst zelf te proberen, schop m’n slippers uit, neem een aanloop en probeer de rand van de skatekom te bereiken. Tevergeefs. Goddank heb ik 2 sterke zoons op de wereld gezet. Met een voetje van de oudste vanuit de diepte en een hand van de jongste aan de rand bovenaan, weten ze hun moeder als een soort walrus uit de bowl te krijgen. Voortaan zal ik de wijze woorden van mijn jongste serieus nemen en eerst denken alvorens te doen.
Het Rijksmuseum
Het tempo waarmee pubers zich door een museum kunnen beweging is op z’n minst bewonderingswaardig te noemen. Alsof ze op hun stuntstep staan bewegen ze zich in een rap tempo door de menigte. ‘Tikken’ de grootmeesters aan en zijn binnen een half uur door het Rijksmuseum heen. ‘Oh nee, wacht het vliegtuig op de derde verdieping, die hebben we nog niet gehad.’ ‘Ok, hup, die doen we ook nog even.’ Nu waren we drie jaar geleden ook al eens in het Rijks, is de toegang t/m 18 jaar gratis en heb ik een museumkaart, op zich geen punt om er nu wat sneller doorheen te gaan. We zagen dat de Nachtwacht inmiddels een heel stuk verder is gerestaureerd en opnieuw was opgespannen op een aluminium raam. Echter in het van Gogh museum was ik nog nooit geweest, dus kondigde ik van te voren aan dat we daar minimaal 1 uur zouden doorbrengen. Dit werkte, weliswaar werd er herhaaldelijk gevraagd of het uur al bijna voorbij was, maar toch ontstond er gaandeweg een gezonde interesse. Merlijn had voor een opdracht van school al eens een virtuele tour door het museum gedaan, op zoek naar de Zonnebloemen en wist ons moeiteloos naar dit meesterstuk de leiden. Het levensverhaal van Vincent van Gogh maakte een diepe indruk en leverde mooie gesprekken op.
